Παιδιά που παίζουν μπριτζ στο "Atlanta Junior Bridge Club"

Παίξε Μπριτζ
"Το μπριτζ είναι το πιο διασκεδαστικό και πιο έξυπνο παιγνίδι που έχει βρει ο άνθρωπος" Σώμερσετ Μωμ.
Είναι το "χόμπι - κόλλημα"! Το Μπριτζ είναι ένα παιχνίδι με χαρτιά, αναγνωρισμένο από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Βάση του παιχνιδιού είναι το ζευγάρι και παίζεται με 4 άτομα. Όποια ηλικία κι αν έχεις, μπορείς να παίξεις. Το Μπριτζ απευθύνεται σε όλους, γυναίκες, άντρες και παιδιά. Είναι μια δημιουργική απασχόληση που αμβλύνει το χάσμα των γενεών, μια ψυχαγωγία που ενώνει τους ανθρώπους. Σε πολλές χώρες είναι μάθημα στα σχολεία.  
Παίζεις το μοναδικό παιχνίδι της τράπουλας που δεν είναι τζόγος. Δεν χρειάζεται να ξέρεις κανένα παιχνίδι με τράπουλα για να μάθεις Μπριτζ, αλλά - και το σημαντικότερο - αν έχεις πάθος με οποιοδήποτε επικίνδυνο (οικονομικά) παιχνίδι με χαρτιά, το ξεχνάς, αφού το Μπριτζ σου μονοπωλεί το ενδιαφέρον.
Ασκείς το μυαλό σου. Σε λίγο μόλις χρόνο το Μπριτζ βελτιώνει τη μνήμη σου εντυπωσιακά. Και όχι μόνο: από επιστημονικές έρευνες έχει αποδειχτεί ότι το Μπριτζ καταπολεμά το Alzheimer.

Έλα και συ!
Έχεις την καλύτερη, αλλά και την πιο φτηνή διασκέδαση. Παίζοντας Μπριτζ θα βρεθείς μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας, περνώντας μερικές ευχάριστες και δημιουργικές ώρες.
Βρίσκεις παρέα, γνωρίζεις νέους ανθρώπους, δημιουργείς νέες φιλίες. Τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας, ναρκωτικά, μοναξιά, έλλειψη φίλων, εξαφανίζονται.
Επικοινωνείς, σε μια παγκόσμια γλώσσα, που σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις ανθρώπους απ’ την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο. Συναγωνίζεσαι μαζί τους παίρνοντας μέρος σε αγώνες, πανελλήνιους και διεθνείς, ζωντανά ή και από το Διαδίκτυο.
Είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις τις ομορφιές του κάθε τόπου. Κάθε σωματείο διοργανώνει εκδρομικά τουρνουά, με ειδικές παροχές στους αθλητές, όπως μειωμένες τιμές στα ξενοδοχεία, εορταστικά δείπνα μετά τους αγώνες, ξεναγήσεις στους τόπους των διοργανώσεων, έπαθλα, αναμνηστικά δώρα κλπ.
Διακρίνεσαι. Το μπριτζ είναι το μόνο παιχνίδι που γρήγορα ένας νέος παίκτης έχει την ευκαιρία να αντιμετωπίσει ένα πρωταθλητή, να νιώσει τη χαρά της νίκης απέναντι στον πρωταθλητή.

Ξεκινά τώρα!
Παίξε Μπριτζ όπου και όποτε θέλεις. Υπάρχουν 40 όμιλοι σε 26 πόλεις της Ελλάδας, εκ των οποίων οι 15 είναι στην Αθήνα και λειτουργούν καθημερινά. Στην Ελλάδα, περισσότεροι από 3500 άνθρωποι ζουν στο συναρπαστικό κόσμο του Μπριτζ, αφού αποτελούν ενεργά μέλη Ελληνικής Ομοσπονδίας. Συντονισμένες σειρές μαθημάτων ξεκινούν κάθε Οκτώβριο όπου σε τμήματα των 20-25 ατόμων παίζεις μπριτζ από την πρώτη στιγμή.

Μπριτζ, μια ψυχαγωγία με... προνόμια
Το Μπριτζ δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Είναι άθλημα, πλήρως αναγνωρισμένο από το Κράτος και τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Κάθε αθλητής του Μπριτζ έχει τη δυνατότητα συμμετοχής σε Πανελλήνια, Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα και σε περίπτωση που διακριθεί, ατομικά ή σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, δικαιούται στο ακέραιο όλα τα προνόμια που παρέχει η Ελληνική Πολιτεία στους Πρωταθλητές της χώρας μας (άδειες, εγγραφές σε ΑΕΙ, ΤΕΙ κλπ).

Βγείτε από το σπίτι. Μπείτε στον συναρπαστικό κόσμο του Μπριτζ. Ακονίστε το μυαλό σας, διασκεδάστε, γνωρίστε νέα πανέμορφα μέρη στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Αναπτύξτε την κοινωνικότητα σας, δημιουργήστε νέες ενδιαφέρουσες φιλίες.

Σε περιμένουμε....

Αναβάλλεται το τουρνουά της Δευτέρας 15 Οκτωβρίου λόγω πολλών απουσιών μελών του ομίλου.

Αντίθετα, στο τουρνουά της Τετάρτης 17 Οκτωβρίου πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότεροι, γιατί πιθανότατα θα είναι το καθιερωμένο ετήσιο τουρνουά επίδειξης, για να γνωρίσουν το άθλημα όσο το δυνατόν περισσότεροι συμπολίτες μας.

Την Τετάρτη 10 Οκτωβρίου στις 5 το απόγευμα θα συναντηθούμε για να συζητήσουμε τις δραστηριότητες της φετινής χρονιάς. Όσοι δεν μπορέσουν να έρθουν κάποια στιγμή το απόγευμα (θα είμαστε εκεί μέχρι τις 8 και 30), ας επικοινωνήσουν μαζί μου ή στο mail:  dkourti@gmail.com.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, μιας μαθήτριας του μπριτζ!  
Απο το blog: Τα Αρνάκια Του Bridge

Ένα χρόνο τώρα ασχολούμαι κάπως πιό φανατικά με αυτό το παιχνίδι; άθλημα; Hobby; ή όπως αλλιώς θέλετε να το αποκαλέσουμε και πραγματικά αναφέροντάς το είτε στον οικογενειακό είτε στον φιλικό κύκλο μου έχω αντιμετωπίσει ουκ ολίγες αντιδράσεις δυστυχώς σπανίως θετικές και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη….

Αυτό ομολογουμένως με έχει ξαφνιάσει και έχω βαρεθεί να εξηγώ η μάλλον τον τελευταίο καιρό να απολογούμαι για αυτό που κάνω και ασυνείδητα να προσπαθώ να μην το πολύ - αναφέρω και ως αποτέλεσμα αυτού να μην το πολύ – διαφημίζω. Και αν δεν το διαφημίσουμε εμείς τότε ποιος θα το κάνει;

Ας το αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο.

Βρίσκομαι ας πούμε σε μία παρέα και εν τη ρύμη του λόγου αναφέρω ότι «δεν θα μπορέσω την Κυριακή να πάμε για καφέ γιατί έχω bridge!!!» Εδώ κολλάει το «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς»

Αντιδράσεις:

Α. «αααα γι αυτό μυρίζεις ναφθαλίνη!!! Ε! με τόσα ΚΑΠΗ που συναναστρέφεσαι σε λίγο θα παίρνεις χάπια για την πίεση, την καρδιά και τον προστάτη(!) και για την ακράτεια Tena! Τα καλύτερα!!!»

Και εκεί αρχίζει ο δικός μου αγώνας να εξηγήσω ότι δεν αντιμετωπίζω κάποιο ψυχολογικό θέμα το οποίο με οδηγεί στο να «την βρίσκω» με ηλικιωμένους κυρίους και κυρίες!!! Εξηγώ ότι αυτή η ενασχόληση «ενώνει» όλες τις διαφορετικότητες. Μικρούς – μεγάλους, έξυπνους – λιγότερο έξυπνους, πλούσιους – φτωχούς, κακούς – καλούς και χίλια δυο άλλα…. Κάπου εκεί βεβαία συνειδητοποιώ ότι λίγοι μου δίνουν ιδιαίτερη σημασία…. Δυστυχώς δεν είχαν την τύχη να γνωρίσουν ανθρώπους κατά πολύ μεγαλύτερούς μας με μυαλά ξυράφια αλλά και με καταπληκτικό αφοπλιστικό χιούμορ!!! Όχι βέβαια ότι δεν έχουμε δει και κάποιους «κολλημένους» που νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα και περιφέρουν το «καλάμι» από όμιλο σε όμιλο…., αλλά και πάλι αυτό το συναντάμε και σε πολύ πολύ νεότερους!!!

Β. «Μα τι λες τώρα… bridge και πράσινα άλογα, εδώ δεν έχουμε καιρό ούτε να φάμε… αυτά είναι για αργόσχολους….»

Και εξηγώ με αρκετή δόση ειρωνείας ότι εδώ και πολύ καιρό έδωσα άδεια για πάντα στον personal trainer μου, στην κομμώτρια, την μανικιουρίστα, στον σοφέρ και σε όλο το υπηρετικό προσωπικό που διέθετα, έβγαλα τα παιδιά μου από το ιδιωτικό σχολείο, τους έκοψα τα ιδιαίτερα και το τένις, την ιππασία και τώρα τρέχω από το σπίτι στην δουλειά και μετά στο σπίτι για διάβασμα, μετά  στα αγγλικά και σφήνα η γυμναστική. Εντωμεταξύ ρίχνω και ένα καθάρισμα, σκούπισμα μαγείρεμα σιδέρωμα χώρια το super market…. Και πάλι όμως βρίσκω λίγο χρόνο να πεταχτώ μέχρι τον όμιλο να κάνω το μάθημά μου, να δω τα φιλαράκια μου κάθε ηλικίας και να παίξω έστω και με άγχος για το τι εκκρεμότητες έχω αφήσει πίσω μου που θα τις βρω σίγουρα μπροστά μου. Μόνη μου τα λέω μόνη μου τα ακούω…

Γ. «Ρε παιδί μου με τέτοια κρίση σε παίρνει να χάνεις λεφτά στη λέσχη? (!!!)

Εδώ είναι που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!!! Ξαφνικά αισθάνομαι η Βλαχοπούλου στη «Χαρτοπαίκτρα» που έχει σκοτώσει όλα τα ηλεκτρικά είδη του σπιτιού της για να παίξει και δίπλα η Σαπφώ να φωνάζει «Σόδομα και Γόμορρα»!!!

Εδώ τι να πεις…. Ότι δεν παίζουμε σε λέσχες; Ότι μάλλον το Bridge είναι από τις πιο οικονομικές λύσεις για να περάσεις καλά τέσσερις ωρίτσες με έξι ή επτά ευρώ (αν και θα μπορούσε η ΕΟΜ να κάνει κάαατι καλύτερο τουλάχιστον στα τριήμερα) όταν σε ένα σουβλατζίδικο για να πας δεν σε φτάνουν 10 ευρώ για μία ώρα γιατί πόσο να κάτσεις πια σε ένα σουβλατζίδικο; Και ότι στην τελική όταν πας καλά μπορείς να κερδίσεις δωρεάν συμμετοχές σε επόμενα τουρνουά και να σου έρθει και τσάμπα το τετράωρο!!!

Και για να καταλήξω, δεν αδικώ τον κόσμο που δεν γνωρίζει. Ίσως κι εγώ τα ίδια να έλεγα λόγω άγνοιας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το γεγονός ότι το bridge παίζεται με τράπουλα θα είναι πάντα τροχοπέδη για την μεγαλύτερη εξάπλωσή του τουλάχιστον στην Ελλάδα. Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν υπήρχαν ειδικά διαμορφωμένες κάρτες γι αυτό το παιχνίδι έτσι ώστε "ψυχολογικούς" κυρίως να αρθεί αυτή η λανθασμένη άποψη ότι το bridge είναι κοινή χαρτοπαιξία.

Δεν θέλω να κουράσω άλλο. Τα συμπεράσματά σας τα βγάλατε. Ελπίζω να ακούστηκα αρκετά υπερβολική για να περάσω το μήνυμα…. Και προτείνω:

Ανοίξτε τις πόρτες των ομίλων δωρεάν μια φορά τον μήνα εν είδει σεμιναρίου για να μπορέσουμε να στείλουμε κόσμο να πάρει μια ιδέα για το άθλημα.

Μόνο σε καλό μπορεί να βγει αυτό. Και όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε. Συμφωνείτε;

Στέλλα