Αρκετά χρόνια αργότερα χρειάστηκε να εμφανιστεί ένα πολύ δυναμικό νέο μέλος, ο Κώστας Χαρατσάρης, που ουσιαστικά μας έπεισε ότι θα τα καταφέρουμε να το κάνουμε και θα περάσουμε πολύ καλά. Με την συνδρομή και των υπολοίπων τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα από ότι περιμέναμε. Φυσικά το άγχος μέχρι να ξεκινήσει η εκδρομή ήταν τεράστιο για τη σωστή προετοιμασία, τις συμμετοχές, τις δραστηριότητες και για πολλές άλλες μικρές λεπτομέρειες. Και φυσικά δεν έλειψαν τα λάθη που θα προσπαθήσουμε να διορθώσουμε στο μέλλον.
Ωστόσο ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Είναι ότι μετά από 6,5 χρόνια που λειτουργεί ο όμιλος κάποιοι κατάλαβαν ότι το να είναι μέλη ενός συλλόγου (που οι δραστηριότητές του, τους κοστίζουν ελάχιστα και που βασίζεται κατά κύριο λόγο στον εθελοντισμό των μελών του) σημαίνει αυτόματα, εκτός από δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και αυτή η "υποχρέωση" της συμμετοχής ακόμη και από άτομα που δεν τους αρέσει να συνυπάρχουν με τόσους ανθρώπους στον ίδιο χώρο, ήταν για μένα το πιο σημαντικό επίτευγμα αυτής της εκδρομής.
Τα υπόλοιπα ήρθαν πολύ πιο εύκολα από ότι αναμενόταν. Καταλάβαμε ότι μπορούμε να είμαστε κάτι περισσότερο από μπάζες και master points. Κάτι περισσότερο από 3-4 ώρες σε έναν κοινό χώρο, που προσπαθούμε να κερδίσουμε σε ένα παιχνίδι. Ότι μπορούμε να κάνουμε όμορφα πράγματα γιατί είμαστε ωραίοι άνθρωποι. Και ότι αν εκνευριστούμε για λίγο στο λάθος του συμπαίκτη, αυτό μένει εκεί. Έχουμε πολύ σημαντικότερα πράγματα που μας ενώνουν.
Δεν είναι μόνο τα κοινά ενδιαφέροντα που φανερώθηκαν στο καταφύγιο. Το σημαντικότερο είναι ότι ξεδιπλώθηκε η συμπάθεια. Το κυρίαρχο, για μένα, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Και πιστεύω ότι ήταν η καλή αρχή για να καταλάβουμε όλοι ότι οι κατηγορίες και οι επιδόσεις είναι δευτερεύοντα πράγματα και αφορούν κυρίως ανθρώπους που είναι επαγγελματίες ή κάνουν πρωταθλητισμό. Ότι το μπριτζ είναι πάνω από όλα ένα χόμπι, ένα παιχνίδι και όχι η αρένα για να κερδίσουμε ότι δεν μας έδωσε η πραγματική ζωή.
Όχι, δεν γίναμε όλοι φίλοι ούτε πρόκειται. Ούτε είναι αυτός ο σκοπός ενός ομίλου. Βγάλαμε όμως τον καλύτερο εαυτό μας και δείξαμε ότι μπορούμε να κάνουμε σπουδαία πράγματα. Και ότι μπορούμε, στις εποχές που ζούμε, να είμαστε όμορφοι άνθρωποι. Σας ευχαριστώ όλους.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στους συναθλητές μας που κατέκτησαν την κορυφή Κόκα του Παναιτωλικού. Είθε και σε ψηλότερες κορυφές της ζωής!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου