ΠΟΥ ΠΑΣ;
«Πού πας, φίλε μου, κι έχεις πάρει σβάρνα τα τριήμερα και τα ομοσπονδιακά τουρνουά; Έχεις καταλάβει τι γίνεται;
Σε βλέπω να τρέχεις από σύλλογο σε σύλλογο, μήπως περάσει μέρα και δεν παίξεις μπριτζ.
Σε βλέπω που αγωνίζεσαι με νύχια και με δόντια για ν’ ανέβεις κατηγορία, σε βλέπω να μετράς κάθιδρος τα μαύρα και τα χρυσά, όπως ο φιλάργυρος το καταχωνιασμένο χρυσάφι του, και σε λυπάμαι.
Σε βλέπω να καμαρώνεις σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν καμιά φορά γκρεμίσει κανένας φούρνος και πάρεις κάποιο κυπελλάκι.
Κολυμπάς σ’ ένα ωκεανό ματαιοδοξίας που, πίστεψε με, αγγίζει τα όρια της βλακείας. Δεν είναι αυτό το μπριτζ, καλέ μου φίλε. Το πνευματικό άθλημα, που λατρεύεις κι εσύ όπως κι εγώ, είναι η αναζήτηση του ιδανικού. Έστω μία διανομή από τις εικοσιτέσσερις που θα παίξουμε άψογα, όποιο ρόλο και να ‘χουμε είτε του εκτελεστή είτε του αμυνόμενου. Μην παίζεις άσκοπα κάθε μέρα. Μην κυνηγάς τις μεγάλες διοργανώσεις όντας ανέτοιμος και απροετοίμαστος γι αυτές τις αίθουσες. Πού πας, καταστροφέα των τουρνουά και εξολοθρευτή του fair play;
Τα μαθήματα πρέπει να κυνηγάς έστω και αν τα πάρεις όλα απ’ την αρχή. Δεν είναι ντροπή. Δεν έχεις ακούσει ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης; Εκεί ίσως μάθεις πως δεν κάνουμε αντάμ παίζοντας «α-μπε-μπα-μπλομ» με τα δεκατρία μας φύλλα. Εκεί ίσως μάθεις πως στην άμυνα ρίχνουμε κάπου-κάπου και μια ματιά στα φύλλα που βάζει στο τραπέζι ο έρμος ο συμπαίκτης μας. Εκεί ίσως μάθεις πως όταν εκτελούμε δεν εισπράττουμε περιχαρείς τις γρήγορες μπάζες μας κι ύστερα παραδίνουμε ένα ερειπωμένο κάστρο στον αντίπαλο, αλλά φροντίζουμε να δημιουργήσουμε έστω μία ή δύο λεβέ ακόμη. Εκεί ίσως μάθεις την τεράστια διαφορά που έχει η κίνηση «μικρό προς το Ρήγα» από την κίνηση «βάζω πρώτος το Ρήγα». Εκεί ίσως μάθεις πως αν πετύχει μια εμπάσα τη συνεχίζουμε και δεν εισπράττουμε στη συνέχεια βλακωδώς τον Άσσο.
Δε σου λέω να γίνεις μεγάλος παίκτης. Αυτό είναι ζήτημα μιας ειδικής ευφυΐας που ούτε εσύ ούτε εγώ διαθέτουμε. Σου λέω απλώς να στέκεσαι αξιοπρεπώς στο τραπέζι. Σου λέω απλώς να χρησιμοποιήσεις επιτέλους τη στοιχειώδη ανθρώπινη λογική που έχει ξεστρατίσει μέσα στο κεφάλι σου και ακολουθεί χαοτικούς ατραπούς. Άφησε λοιπόν τα τουρνουά κι αφού αγαπάς τόσο πολύ το μπριτζ, άρχισε τα μαθήματα. Αφού έχεις χρόνο να παίζεις κάθε μέρα, μπορείς και να παρακολουθείς μαθήματα κάθε μέρα. Δόξα τω Θεώ και σύλλογοι υπάρχουν να σε εξυπηρετήσουν και δάσκαλοι καλοί υπάρχουν να σε διδάξουν. Μην παίζεις πια!».
Πηγή: Μάκης Πολίτης (ανάρτηση στη σελίδα του ΑΣΑΕ- Μπριτζ)
«Πού πας, φίλε μου, κι έχεις πάρει σβάρνα τα τριήμερα και τα ομοσπονδιακά τουρνουά; Έχεις καταλάβει τι γίνεται;
Σε βλέπω να τρέχεις από σύλλογο σε σύλλογο, μήπως περάσει μέρα και δεν παίξεις μπριτζ.
Σε βλέπω που αγωνίζεσαι με νύχια και με δόντια για ν’ ανέβεις κατηγορία, σε βλέπω να μετράς κάθιδρος τα μαύρα και τα χρυσά, όπως ο φιλάργυρος το καταχωνιασμένο χρυσάφι του, και σε λυπάμαι.
Σε βλέπω να καμαρώνεις σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν καμιά φορά γκρεμίσει κανένας φούρνος και πάρεις κάποιο κυπελλάκι.
Κολυμπάς σ’ ένα ωκεανό ματαιοδοξίας που, πίστεψε με, αγγίζει τα όρια της βλακείας. Δεν είναι αυτό το μπριτζ, καλέ μου φίλε. Το πνευματικό άθλημα, που λατρεύεις κι εσύ όπως κι εγώ, είναι η αναζήτηση του ιδανικού. Έστω μία διανομή από τις εικοσιτέσσερις που θα παίξουμε άψογα, όποιο ρόλο και να ‘χουμε είτε του εκτελεστή είτε του αμυνόμενου. Μην παίζεις άσκοπα κάθε μέρα. Μην κυνηγάς τις μεγάλες διοργανώσεις όντας ανέτοιμος και απροετοίμαστος γι αυτές τις αίθουσες. Πού πας, καταστροφέα των τουρνουά και εξολοθρευτή του fair play;
Τα μαθήματα πρέπει να κυνηγάς έστω και αν τα πάρεις όλα απ’ την αρχή. Δεν είναι ντροπή. Δεν έχεις ακούσει ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης; Εκεί ίσως μάθεις πως δεν κάνουμε αντάμ παίζοντας «α-μπε-μπα-μπλομ» με τα δεκατρία μας φύλλα. Εκεί ίσως μάθεις πως στην άμυνα ρίχνουμε κάπου-κάπου και μια ματιά στα φύλλα που βάζει στο τραπέζι ο έρμος ο συμπαίκτης μας. Εκεί ίσως μάθεις πως όταν εκτελούμε δεν εισπράττουμε περιχαρείς τις γρήγορες μπάζες μας κι ύστερα παραδίνουμε ένα ερειπωμένο κάστρο στον αντίπαλο, αλλά φροντίζουμε να δημιουργήσουμε έστω μία ή δύο λεβέ ακόμη. Εκεί ίσως μάθεις την τεράστια διαφορά που έχει η κίνηση «μικρό προς το Ρήγα» από την κίνηση «βάζω πρώτος το Ρήγα». Εκεί ίσως μάθεις πως αν πετύχει μια εμπάσα τη συνεχίζουμε και δεν εισπράττουμε στη συνέχεια βλακωδώς τον Άσσο.
Δε σου λέω να γίνεις μεγάλος παίκτης. Αυτό είναι ζήτημα μιας ειδικής ευφυΐας που ούτε εσύ ούτε εγώ διαθέτουμε. Σου λέω απλώς να στέκεσαι αξιοπρεπώς στο τραπέζι. Σου λέω απλώς να χρησιμοποιήσεις επιτέλους τη στοιχειώδη ανθρώπινη λογική που έχει ξεστρατίσει μέσα στο κεφάλι σου και ακολουθεί χαοτικούς ατραπούς. Άφησε λοιπόν τα τουρνουά κι αφού αγαπάς τόσο πολύ το μπριτζ, άρχισε τα μαθήματα. Αφού έχεις χρόνο να παίζεις κάθε μέρα, μπορείς και να παρακολουθείς μαθήματα κάθε μέρα. Δόξα τω Θεώ και σύλλογοι υπάρχουν να σε εξυπηρετήσουν και δάσκαλοι καλοί υπάρχουν να σε διδάξουν. Μην παίζεις πια!».
Πηγή: Μάκης Πολίτης (ανάρτηση στη σελίδα του ΑΣΑΕ- Μπριτζ)
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου